1 post

Rys historyczny:

Rasa powstała z angielskiej rasy parson Jack Russell terrier, podzielonej w 2000 r. na dwie osobne rasy: wysokonożnego parsona i niskonożnego jacka. Obie odmiany były kształtowane przez tego samego człowieka – zapalonego myśliwego-pastora Johna Russella (zwanego Jackiem; ur. 1795, zm. 1883). Suka Trump była dla niego wzorem przyszłej rasy^[2]. Nazwa parson Russell została ustalona przez American Kennel Club (AKC), zaś cała rasa Jack Russell terrier uformowała się już w Australii.

Budowa:

Jack Russell terrier jest psem niewielkich rozmiarów o sylwetce średniej wielkości oraz zwinnej. Ogon jest osadzony wysoko, lędźwie są lekko łukowate. Żuchwa i szczęki tego teriera są mocne, zgryz nożycowy, trufla nosowa czarna, płytki stop, oczy w kształcie migdałów, a uszy – płatków róż i ściśle przylegające do głowy^[3]. Skóra jest elastyczna i gruba; ciało nie jest ani delikatne, ani zbyt muskularne.Mierzą od 25 do 30 cm^[4]. Odmiana parson Russell terrier jest nieco wyższa, ze względu na dłuższe nogi (z reguły cięższy o ok. 1-1,5 kg).

Szata i umaszczenie:

Sierść jest dominująco biała z niewielkimi znaczeniami brązowymi, rudobrązowymi lub czarnymi. Znaczone są głowa i nasada ogona. Występują również całkiem białe.Szata musi być ostra. Ze względu na jej rodzaj występują odmiany:krótkowłosa – włos krótki, przylegającyzłamana – włos średniej długości, układający się w jednym kierunku, twardy – "dziczy"szorstkowłosa – włos dosyć długi, ułożenie w różnych kierunkach.                                 Jack Russell terrier jest psem żywym, radosnym, czujnym, bezkompromisowym, lojalnym, aktywnym, niezwykle inteligentnym, asertywnym^[5]. Jest psem skłonnym do nagłej ekscytacji i wykazywania uporu; ma silny instynkt łowiecki. Nie należy do grupy psów typowo agresywnych, gdyż pierwotnie był jednym z nielicznych terierów, których zadaniem podczas polowania nie było zabicie zwierzyny, lecz jedynie wypłoszenie jej z kryjówki^[3]. Należy go wcześnie przyzwyczajać do innych psów, gdyż jako dorosły pies może być wobec nich nieprzyjazny. Posiada natomiast przyjazne usposobienie w stosunku do ludzi, szczególnie wobec starszych dzieci. Łatwo dostosowuje się do nowych sytuacji i odmiennych warunków życia, nie jest psem kapryśnym lub przesadnie wrażliwym. Podczas pracy na polowaniu charakteryzuje się odwagą, wytrwałością oraz zapalczywością. Zadania traktuje jak nowe wyzwania i realizuje je z zapalczywością. Atrakcją jest dla niego pościg za szybko poruszającym się celem, najlepiej małą piłką lub frisbee. Wymaga wiele ruchu, poświęconego czasu i uwagi swojego opiekuna, a także konsekwencji w układaniu i tresurze.

                                     

Zdrowie i pielęgnacja:

To rasa potrzebująca wysokiej aktywności ruchowej i umysłowej. Jack Russell nie jest psem dla każdego: nie jest odpowiedni dla osób stale zajętych pracą (nawet domową), bądź zmuszonych do zostawiania psa samego na dłużej i niedoświadczonych w wychowywaniu psów – w niewłaściwych rękach łatwo może stać się nieposłuszny. Jest doskonałym psem rodzinnym, lubi zabawy ze starszymi dziećmi^[6][7], jednak nie toleruje bycia traktowanym jak zabawka lub w równie nieodpowiedni sposób^[8]. Zabawa z małymi dziećmi powinna się odbywać pod kontrolą rodziców, gdyż pies ma skłonności do gwałtownego, szybkiego poruszania się. Idealny do domu z ogrodem, może dostosować się jednak też do mieszkania (wtedy jednak wymaga ćwiczeń i częstszych spacerów)^[9]. Należy być ostrożnym na spacerach i nie spuszczać psa ze smyczy w pobliżu ulicy i samochodów, gdyż może rozpocząć pogoń. Jack Russell terriery najczęściej są czujne, lecz nie są nadmiernie szczekliwe: zazwyczaj szczekają gdy wyczuwają zagrożenie lub podczas zabawy.

                            Zachowanie i charakter:

Psy tej rasy są mało wymagające w utrzymaniu i pielęgnacji. Pielęgnacja sierści gładkowłoskiego Jacka jest prosta i nie wymaga zbyt wiele czasu. Aby zachować psa w dobrej kondycji fizycznej na każde 5 cm wysokości powinien przypadać 1 kg masy ciała, czyli pies o wysokości 25 cm powinien ważyć maksymalnie 5 kg.Jack Russelle są krzepkie i długowieczne; powinny być szczupłe i zwinne. Mogą żyć około 15 lat^[10]. W przeciwieństwie do innych ras, rzadko chorują na choroby genetyczne, a grupa problemów zdrowotnych, które można przypisać tej rasie jest niewielka^[11]. Jedną z takich chorób jest zwichnięcie rzepki kolanowej – nieleczona może prowadzić do artretyzmu. Badania wykazały, iż suki są na nią bardziej podatne. Kolejne to choroba Legga-Calvégo-Perthesa, choroba von Willebranda czy głuchota u psów całkowicie białych. Luksacja soczewki może pojawić się w ogólności u terierów w zaawansowanym wieku.Wykorzystywane jako psy myśliwskie w charakterze norowców pracujących w norach lisów (wypłaszających zwierzę z kryjówki)^[12]. W Irlandii często używane są na wsi do tępienia szczurów i pilnowania obejścia. W tym kraju rozgrywane są także co roku zawody jack russelli w łapaniu szczurów w stodołach. Energiczność i wytrwałość, jakimi obdarzone są te psy, pozwala im na uczestnictwo w ćwiczeniach agility.Jack Russell terrier bardzo dużą popularnością cieszy się w Stanach Zjednoczonych, Wielkiej Brytanii i Australii. Jest dość popularny w Polsce. Najwięcej psów tej rasy można spotkać na zawodach jeździeckich lub w ośrodkach jeździeckich, gdyż powinien łatwo tolerować konie.